روشن رحمانی و مردم شناسی ایرانی

روشن رحمانی از فولکلورشناسان برجستۀ تاجیکستان است که بخش زیادی از عمر خود را به آموزش و بررسی ایجادیات شفاهی مردم اختصاص داده است. این مقاله با هدف معرفی این دانشمند تاجیک به نگارش درآمده و در پایان فهرستی از آثار وی ارائه شده است. روشن رحمانی در سال ۱۹۸۰م به همراه گروهی از استادان و کارمندان دانشگاه ملی تاجیکستان در سمت مترجم به دانشگاه کابل رفت و در آنجا به گردآوری، تحقیق و بررسی ایجادیات شفاهی مردم دری زبان افغانستان مشغول شد و کتاب هایی در این زمینه به رشتۀ تحریر درآورد. خدمت ارزندۀ دیگر او در آن سال ها برگردان کتاب تاجیکان علامه باباجان غفوراف از خط سیریلیک به خط نیاکان بود که ملت تاجیک را به خودشناسی و خودآگاهی و وحدت ملی راهنمایی می کرد. او پس از بازگشت به تاجیکستان فعالیتش را در دانشگاه ملی تاجیکستان ادامه داد و برای جمع بندی کارهای علمی خود به بخش ایران شناسی دانشگاه لاماسوف مسکو اعزام شد. رحمانی بیش از سی سال است که به گردآوری مواد فولکلوری مشغول است و دارای 20 کتاب و بیش از ۳۰۰ مقالۀ علمی در این زمینه است. رحمانی فولکلور ایرانی و تاجیک را از طریق سمپوزیوم و کنفرانس به جهانیان معرفی می کند و چندین گفت و گوی او با با ایران شناسان مشهور دنیا مثل ریچارد فرای، اولریش مارزولف، حسن عابدی و... به طبع رسیده است. در سال ۲۰۰۳م کتاب تاریخ گردآوری، نشر و پژوهش افسانه های مردم فارسی زبان روشن رحمانی در ایران سزاوار دریافت جایزۀ بین المللی پژوهش سال شد.